De viaj onkloj

Ahmad Ŝamlu (Ahmad Shamlu) 1925-2000

Nek pro suno, nek pro epopeo

Ne pro ombro de sia malgranda tegmento

Pro kanto

Pli malgrando ol viaj manoj

Nek pro ĝangaloj, nek pro maro

Pro branĉo

Pro guto

Pli klara ol viaj okuloj

Nek pro muroj, pro kabano

Nek pro ĉiuj homoj, eble pro bebeto de sia malamiko

Nek pro mondo, pro hejmo de vi

Pro via malgranda kredo:

" homo estas maro"

Pro mia momenta deziro, esti ĉe vi

Pro viaj malgrandaj manoj en miaj grandaj manoj

Kaj miaj grandaj lipoj

Sur viaj senpekaj vangoj

Pro hirundo en la vento, kiam vi ĝojkantas

Pro roso sur folio, kiam en dormo vi estas

Pro rido

Kiam min ĉe vi mem, vi konsideras

Pro himno

Pro fabelo en la plej malvarmaj noktoj, la plej mallumaj noktoj

Pro viaj pupoj, nek pro grandaj homoj

Pro pavimo kiu kondutas min al vi, nek pro malproksimaj ĉefvojoj

Pro pluvdefluilo, kiam pluvas

Pro abelejo kaj malgrandaj abeloj

Pro blanka lumo de la nubo en la granda kvieta ĉielo

Pro vi

Pro ajna malgrandaĵo, ajna puraĵo, ili falis sur grundon

Rememoru

Viajn onklojn diras mi

Pri Morteza* parolas mi

* Morteza Kejvan (Keyvan) intima amiko de Ŝamlu kiu dum ŝtadrenverso (1953) estis pafita.

نه به خاطرِ آفتاب نه به خاطرِ حماسه
به خاطرِ سایه‌یِ بامِ کوچکش
به خاطرِ ترانه‌یی
کوچک‌تر از دست‌های تو

نه به خاطرِ جنگل‌ها نه به خاطرِ دریا
به خاطرِ یک برگ
به خاطرِ یک قطره
روشن‌تر از چشم‌های تو

نه به خاطرِ دیوارها ــ به خاطرِ یک چپر
نه به خاطرِ همه انسان‌ها ــ به خاطرِ نوزادِ دشمن‌اش شاید
نه به خاطرِ دنیا ــ به خاطرِ خانه‌ی تو
به خاطرِ یقینِ کوچکت
که انسان دنیایی‌ست
به خاطرِ آرزوی یک لحظه‌ی من که پیشِ تو باشم
به خاطرِ دست‌های کوچکت در دست‌های بزرگِ من
و لب‌های بزرگِ من
بر گونه‌های بی‌گناهِ تو

به خاطرِ پرستویی در باد، هنگامی که تو هلهله می‌کنی
به خاطرِ شبنمی بر برگ، هنگامی که تو خفته‌ای
به خاطرِ یک لبخند
هنگامی که مرا در کنارِ خود ببینی

به خاطرِ یک سرود
به خاطرِ یک قصه در سردترینِ شب‌ها تاریک‌ترینِ شب‌ها
به خاطرِ عروسک‌های تو، نه به خاطرِ انسان‌هایِ بزرگ
به خاطرِ سنگ‌فرشی که مرا به تو می‌رساند، نه به خاطرِ شاه‌راه‌های دوردست

به خاطرِ ناودان، هنگامی که می‌بارد
به خاطرِ کندوها و زنبورهای کوچک
به خاطرِ جارِ سپیدِ ابر در آسمانِ بزرگِ آرام

به خاطرِ تو
به خاطرِ هر چیزِ کوچک هر چیزِ پاک به خاک افتادند
به یاد آر
عموهایت را می‌گویم
از مرتضا سخن می‌گویم

http://www.shamlou.org/index.php?q=node/31